maandag 13 december 2010

Het klonk schitterend en ontroerend, het 'Ere zij God', afgelopen zaterdagmiddag in de Oude kerk in ons dorp. Samen met een deel van de gemeente werd als evangelisatieproject een Kerstmusical opgevoerd. Onze dochters deden enthousiast mee. Ze mochten engelen zijn. Samen met nog twee andere jonge meiden zongen ze het 'Ere zij God'. Zo mooi, zo ontroerend mooi. En niet in de eerste plaats omdat mijn dochters dat zongen, hoewel dat natuurlijk wel meespeelt. 'k Ben gewoon een trotse moeder, hoor. Maar evengoed was het erg prachtig. De hele musical was trouwens ontzettend goed gespeeld. En ook heel eerbiedig.


Zingen vanuit de gallerij



Bij het woordje 'Kerstmusical' denk ik al snel terug aan het kerstfeest van onze Rob. Hij heeft een jaar of drie op het Medisch Kleuter Dagverblijf gezeten en daar werd ook altijd met veel overgave kerst gevierd. Maar wel heel anders dan wij van huis uit gewend waren. Dat kwam voornamelijk omdat het MKD toen ook al een algemene instelling was. En alle kinderen gaven zorgen. Het was voor het bestuur of de commissie al snel duidelijk: het aloude kerstverhaal moest uitgebeeld worden. Iedereen deed zijn best, zowel de kinderen als de juffen. Maar toch gaf het bij mij altijd een nare bijsmaak. Allereerst omdat degenen die het kerstverhaal speelden, er zelf niet in geloofden. En ook vanwege de liedjes die werden gezongen. Die gingen vooral over de dieren uit de stal. Ik was het allemaal zo anders gewend! Toch..het is me wel bijgebleven. En ik kan niet zeggen dat Rob hierdoor op een 'verkeerde' manier is gaan geloven. Dus wat zal ik oordelen? Je weet natuurlijk nooit hoe God werkt, dat is gelukkig niet aan ons.

Zaterdag deden onze pubermeiden dus mee aan de musical. En ik was vast van plan er na het optreden met hen over door te praten: hoe hebben jullie dit nu ervaren? Hoewel ik na het gezien te hebben er geen negatief ding meer over wist te verzinnen, gingen we toch in gesprek. Een van de meisjes zei heel duidelijk dat ze het lastig had gevonden: mag dit nu wel, of mag dit niet? Maar in plaats van er naar mama mee te gaan, had ze zelf gebeden en gevraagd aan God of het goed was zo. En zei ze: "Ik kreeg er vrede en rust over, wetend dat we op deze manier mensen die niet (meer) geloven kunnen prikkelen tot nadenken." Wauw! Maar niet al te snel zelf een oordeel bedenken dus, maar vooral bidden en God aan het werk laten.


afsluiting: 'Ga je mee op zoek?'
Ga je mee op zoek naar het Koningskind.
Ga je mee op zoek, want die zoekt die vindt!
                                                  Kerstmusical 'He, tel je mee', door Jan en Gerry Visser.


                                                                              

3 opmerkingen:

  1. En zo heeft deze dame gelijk.

    Ik voelde gisteren intens de liefde die hij brengt hij liet me merken dat hij er was. En wat deed ik huilen huilen en nog een huilen want ik was hem even kwijt. Even het gevoel gehad dat ik er alleen voor stond en juist dat gebeurd niet hij is er altijd ook als je het even niet ziet.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat je gelijk hebt. Ik zou ook trots zijn.

    Leuk je foto bij de volgers!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. He, heb je ook dochters... ik dacht echt dat je alleen maar twee zoons had. Laat je ons je hele gezin eens zien?

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's