Vrije tijd

En nu opeens is het al donderdag. Gek, je ziet als een berg tegen de vakantie op, het gaat ook echt niet geweldig, maar toch, als je dan terug kijkt, gaat het evengoed weer snel. Hoewel de dagen lang duren, sommige erg lang. Komt er geen eind aan. Klok kijken helpt niet. Daardoor lijkt alles nog langer te duren.

En vanochtend dacht ik het weer: "Hoe komen we de dag door?" Een noodkreet was het bijna.
Helppppp, Hoe ..Komen...Wij...Deze....Dag....Door?????

Ontbijt staat klaar, eten maar!

Rob en Geert waren al lekker vroeg wakker vanochtend. Klaar om papa en mama te helpen met het ontbijt. Ons werd vriendelijk, maar dwingend, verzocht niet naar beneden te komen voor 8.15 uur. Terwijl het pas 7.15 was! Hoe druk kun je zijn! Gelukkig hielden de heren het niet tot kwart over vol, maar kwamen ze ons acht uur halen. De tafel was gedekt. Met al het eetbare wat ze konden vinden.(Wat super dat onze kerlderdeur steevast op slot zit!) Een thermoskan met water ontbrak niet en ook fruit stond keurig verdeeld over twee schalen op de tafel. En kaarsjes natuurlijk, heel veel kaarsjes. Want dit is alvast 'kerst-mus-eten', aldus Rob.

Dus de dag begon leuk. Helaas, na het ontbijt werd alle tijd verveeltijd. Dus, stevig aanpoten voor paps en mams beiden. Even wat verzinnen, dat activeren op Robs en Geerts projector en: doen! Maar het heeft meestal maar voor vijf minuutjes zin. Op naar het volgende idee.

Ons laatste idee was de beste. Rob ging met mij mee naar het winkelcentrum. Daar zit een kerstoutlet en Rob heeft nog een VVV-bon, dus..Na een wandeling van bijna een half uur door sneeuw en andere smurrie liet ik hem in de winkel zijn eigen gang gaan. Cadeaubon op, iets geld er nog bij, maar vooruit, een enthousiaste en blije Rob mee naar huis.

Onderweg aten we nog poffertjes en 'een vers geperste sinaasappel', waarna we weer vrolijk huiswaarts keerden. Maar..er gebeurt een 'ongeluk'. Rob valt, samen met de zak vol kerstversieringen. Rob staat op, maar de zak niet. Als ik hem optil rollen vanuit de doorgescheurde bodem alle kerstversieringen in de sneeuw. "O nee, jammert Rob, wat nu?" Ik pak het plastic bij elkaar en leg er een knoop in. Dan stoppen we alle spullen weer in de tas en lopen weer verder. Probleem opgelost, Rob weer blij.
En, uiteindelijk lijkt het plan geslaagd voor de rest van de dag: na anderhalf uur wandelen en winkelen is Rob nu al evenzo lang bezig met versieren! Poeh! Op naar de volgende dag!

Fijne avond! Aline