vrijdag 19 augustus 2011

Na
  • twee-en-een-halve week weinig doen
  • twee-en-een-halve-week niks doen
  • twee weken weinig doen
heb ik
  • bijna 20 boeken uitgelezen
  • 8 programma's teruggekeken
  • een puzzelboek uitgebrainstormd
  • veel en lang uitgeslapen
Waarna ik nu, nu de scholen weer zijn begonnen:
  • fiets naar school
  • op tijd leef
  • (dus) korter in bed blijf liggen
  • naar zwemlessen rijd
  • en nog meer dingen doe die normaal zijn voor mama's
En nu! Nu ben ik zooo moe.

Dinsdag zei een moeder van Rob's school het me nog. Ze had hetzelfde meegemaakt als ik.
-Maar, waarschuwde ze me, hiermee is het niet over hoor. Ga maar uit van een lichamelijke burn-out. Dus let goed op jezelf, want voor je het weet slaat-ie naar boven. Je hersens geven iets aan, weet je.

Gisteren merkte ik dat. Ik was moe, lag om 9.45 uur al weer te pitten in mijn heerlijk warme nestje.
Dus, kan ik concluderen, ze heeft gelijk, die moeder op school. Hoewel ik bijna pijnloos ben, merk ik dat ik dus niet direct weer moet gaan rennen en vliegen om overal te zijn waar ik wil zijn. Zover was het overigens nog niet eens gekomen hoor, maar wat ik deze week deed bleek alweer te veel.
Hoe ik hier nu mee om zal gaan? Ik ben altijd direct enthousiast voor alles wat me leuk lijkt. Dus het zal moeilijk worden. Maar toch...vooruit, ik geef m'n lijf en mijn hoofd (en dus ook mezelf, mijn gezin en iedereen die iets aan me heeft...)  een half jaar. Een half jaar om weer helemaal bij te komen.
En dan nu maar hopen dat dat gaat lukken. Want nu ik dit wil realiseren, is dat alleen mogelijk met behulp van anderen en zonder tegenslagen. Dus hopelijk blijven we de PGB voor Rob krijgen...daar staat of valt een hele moeder mee!

4 opmerkingen:

  1. Zeker weten dat je rustig aan moet doen en duidelijk naar je lijf moet luisteren. (hoor wie het zegt) maar je heb er natuurlijk niks aan als je straks nog minder kan. Wat ik begreep van het zorgkantoor is PGB pas einde 2013 afgeschaft... dan is onze zoon 16 en dan hoop ik echt dat we zonder kunnen...afwachten en hopen dat ze het voor onze kinderen toch echt door laten gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Allereerst zouden bij mij alle alarmbellen gaan rinkelen. Vraag jezelf af wat jou echt ontspanning geeft en ruim daar elke dag tijd voor in. Nee geen smoesjes ... ik heb geen tijd ... dan maak je maar tijd. Dat is wat jou lichaam nu van je vraagt (het schreeuwt er in feite om)!

    Zo mama heeft gesproken enneh ... luisteren hé, denk erom!

    Anders weet ik nog wel een paar van mijn blogjes die je lezen moet ...

    Lieve groet,
    Gerreke

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's